Czytany dziś w kościele fragment Apokalipsy św. Jana ukazuje centralne wydarzenie całej tej tajemniczej, ostatniej księgi Pisma Świętego. W środku zmagań sił zła – Smoka i Bestii – ze sługami Boga, pojawia się znak Niewiasty. Egzegeci współcześnie są raczej zgodni – to symbol zarówno Kościoła jako Oblubienicy Chrystusa, jak i samej Maryi Matki Syna Człowieczego. Ale obraz ten musi być zawsze łączony z 19 rozdziałem Ewangelii Jana i słowami; „Kiedy Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok Niej ucznia, którego miłował, rzekł do Matki: „Niewiasto, oto syn Twój”. Następnie rzekł do ucznia: „Oto Matka twoja”. I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie”.
Wiemy, że wokół Jana, o którym dzieje Apostolskie wyraźnie mówią iż był jednym z filarów pierwszej wspólnoty chrześcijan, gromadzi się Kościół. W jego domu jest Kościół i w jego domu jest Maryja, którą on wziął do siebie. Patrząc na Maryję Kościół Janowy odnajdywał swoją tożsamość, swoją istotę, odnajdywał odpowiedź na pytanie co znaczy być uczniem Pana – wystarczy popatrzeć na Maryję. Dlatego – jak kiedyś powiedział o. Raniero Cantalamessa – „Maryja jest zwierciadłem Kościoła”, On dowiaduje się w Niej czym jest, rozumie, że mówiąc Bogu „tak”, daje się Chrystusa światu.